De avonturen van Jasper & Jolijn, hoofdstuk 7: Trolleholms Castle is meer dan een kasteel
Max was al de deur uit om voor zichzelf proviand te halen, en Jasper had al gezorgd voor water en kolen, want verder had hij niet zo veel nodig. Raar als je er over nadenkt, dat hij vroeger aan tafel had gezeten om te eten, hij kon zich er niets meer bij voorstellen. Hoe was zijn leven geweest voor hij trein was geworden, en wat zou er zijn gebeurd als hij mens was gebleven? Hij had zoveel vragen en had het gevoel dat hij nu uit 2 delen bestond, een deel trein en een deel mens en dat vond hij geen prettig gevoel want je kunt maar 1 ding tegelijk goed doen.Max haalde Jasper abrupt uit zijn dagmerrie, want dat was het als je dit soort dingen voor je zag zonder te slapen. Max was al niesend binnengekomen waardoor nu de hele cabine gevuld was met zilveren en gouden vlinders die na een paar seconden met een plof uit elkaar spatten. "Wat is er Max?" vroeg Jasper "Je wordt toch niet ziek he?" "Nee hoor" zei Max "wij trollen worden niet ziek, maar we zijn wel allergisch voor sommige dingen. Ik ben naar het strand geweest voor droog zeewier en bessen en meer dingen die wij trollen graag lusten, en daar ik niet zo vaak in Zweden rondloop heb ik blijkbaar een plant gevonden waar ik niet tegen kan" en hij nieste nog eens stevig wat weer een enorme golf met vlinders tot gevolg had. Jasper lachte want het was een prachtig gezicht en hij was blij dat Max niks ernstigs had. "Goed," zei Jasper "als je er klaar voor bent dan gaan we verder." Max knikte en hield zijn neus vast om te voorkomen dat ze straks niks meer zagen door de vlinders, en daar gingen ze…richting Trolleholm castle. Toen Max uit geniest was begon hij te vertellen over het kasteel.
Hij zei: "Vroeger toen het nog geen trolleholm heette noemen ze het Kattisnabbe dat komt omdat verschillende wezens het in eigendom hebben gehad, en elke keer als er nieuwe wezens in het kasteel kwamen veranderde de naam mee. Het heeft ook Ericsholm (Eriksholm is de zweedse naam) geheten of te wel Erics huis en dat was in de middeleeuwen ( de vroege middeleeuwen van 476 na christus tot 1000 na christus en de late middeleeuwen van 1000 tot 1500 na christus, de eerste periode was de periode van monniken en ridders en de 2e periode van steden en staten). In deze tijd woonden er veel alchemisten en druïden in en om het kasteel, en ook tovenaars en heksen en dit is waar een gedeelte van jou geschiedenis is begonnen en helaas ook is geëindigd. Eric Feichin is 1 van jouw voorouders en die heeft ook zijn naam aan jouw school gegeven Feichin’s castle." "Maar hoe kan dat dan?" vroeg Jasper "Als hij in de middeleeuwen leefde? Dan kan hij toch niet een naam aan mijn school geven, en nu ik er over nadenk hoe lang is het geleden dat ik naar school ging? En hoe lang rijd ik al rond als trein?" Je zag de radertjes in Max zijn brein op volle toeren draaien, want hoeveel kon hij zeggen zonder Jasper helemaal van slag te maken? "Tovenaars en alchemisten worden vele malen ouder dan normale mensen en kunnen ook heen en terug door de tijd al word dit ten zeerste afgeraden omdat rommelen met tijdslijnen enorme gevolgen kan hebben. Maar nu snap je wel hoe hij zijn naam aan jouw school heeft gegeven." "Maar hoe lang bestaat mijn school dan en hoe lang besta ik?" "Wel," zei Max "we leven nu in de 21e eeuw en Eric was het hoofd van Ericsholm in 1424 dus dat is bijna 600 jaar geleden, maar toen hij er 100 jaar was heeft hij meerdere scholen opgericht waar Feichin’s castle er 1 van is dus jouw school is 500 jaar oud, en voor je verder vraagt jij bent met Jolijn op school gekomen toen deze 100 jaar bestond en dat maakt jou 388 want je was 12 op je eerste schooldag , ik ga er van uit dat jij je nu oud voelt." Max grinnikte. "Maar het 100 jarig bestaan van Feichin’s castle was een enorm feest dus dat vergeet je niet snel, je ouders waren zo trots toen jullie voor het eerst naar school mochten." "Maar," zei Jasper "als jij dit allemaal weet hoe oud ben jij dan?" Max keek bedachtzaam , "ik ben zo jong als ik me voel en oud genoeg om beter te weten, ik weet niet meer precies wanneer ik geboren ben maar ik weet wel dat ik Eric al heel lang ken, en dat ik heb meegemaakt dat Eric door het trollenleger verjaagd is uit het kasteel en dat op dit moment niemand weet waar hij is en of hij nog leeft. Wat ik wel weet is dat hij een shifter is, dat is iemand die de vorm van een dier aan kan nemen en in zijn geval een raaf, het kan dus best zijn dat je hem zo maar tegenkomt of dat hij gewoon op school is zonder dat je het weet." Jasper dacht na, misschien kon hij wel zijn familie bij elkaar brengen en Eric vinden, hij ging tenslotte een bijna wereldreis maken en ergens zou toch een aanknopingspunt te vinden moeten zijn. "Leeftijd word minder belangrijk als je de 100 jaar voorbij bent." zei Max. "Als je zo lang leeft als ons is verjaardagen vieren bijna niet meer te doen ,waar laat je een paar honderd cadeautjes want ik ben altijd zuinig op wat ik krijg, dus ik ben gestopt bij 124 en vier nu alleen nog eeuwwisselingen."
Jasper begon het te begrijpen, voor zover als dat mogelijk was maar hij maakte zich wel zorgen want hoe oud zou hij zijn wanneer hij terug veranderde naar mens. Max leek zijn gedachten te horen en zei: "Wanneer je terug gaat shiften ben je weer zo oud als de dag waarop je veranderde en je zat toen nog op school." Jasper voelde opluchting, hij had zich nog nooit oud gevoeld en kon zich ook niet voorstellen als volwassen mens en daarom had hij zichzelf dus ook als kind in de spiegel gezien. Hij was zo druk geweest met luisteren naar Max dat hij de veranderende omgeving helemaal niet had gezien, van de parkeerplaats waren ze door graslanden gekomen en door rotsachtige gebieden en nu zag hij het begin van een heel groot bos, waarboven heel veel vogels vlogen. Op een bord langs het spoor stond Söderasen nationaal park hier stond ook Trolleholm castle, op de volgende parkeerplaats ging hij hoe dan ook stoppen want hij wilde meer weten over dit kasteel en hoe het er nu was en misschien kon hij Max wel laten kijken om een aanknopings punt te vinden naar Eric. Het voelde vreemd om iemand die zo oud was Eric te noemen maar hij had besloten dat wanneer hij hem gevonden had te vragen hoe hij het liefst aangesproken wilde worden.
De volgende keer: Binnen kijken
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!