De avonturen van Jasper en Jolijn, hoofdstuk 6: Jasper de jongen en de reis naar Malmö
"Ben ik meer dan een trein?" "Ja" zei Max, "want ik kan je niet laten zien wat er niet is, maar ik ga het je uitleggen." Eerst pakte Max een spiegel uit zijn zak die absoluut veel te groot was om in een broekzak te passen. Toen Max zo ver was om de spiegel neer te zetten was hij net zo hoog als Jasper, met een prachtige uitgesneden houten lijst er om heen, waarin hij bloemen, vlinders, bomen, elfen, trollen en nog veel meer zag. Max stapte naar buiten met de enorme spiegel, die in zijn handen niets leek te wegen, en zette hem neer een paar meter voor Jasper. Max streek langs zijn neus en vlinders die bedekt leken met kleine diamantjes kwamen tevoorschijn en cirkelden om de spiegel.Jasper zag wolken in de spiegel verschijnen, weides vol met bloemen en vlinders en kinderen met schooltassen die hard liepen over een uitgesleten pad van de vele voeten die daar gepasseerd waren, richting een oud gebouw wat hij nog net in de verte kon onderscheiden. "He Jasper riep een meisje, welke lessen heb jij vandaag, delen we een klas?" Hoorde hij dit goed? Riep iemand zijn naam? En toen hoorde hij de jongen spreken: “He Jolijn ik geloof dat we inzichten en rituelen samen hebben, en dan eind van de dag plantkunde.” "Hé" zei Jasper "ben ik dat? En Jolijn?" En hij richtte zijn lampen op Max. Max knikte, "ja dat zijn jullie onderweg naar school." "Maar ik ben een mens en Jolijn ook en nu ben ik een trein hoe kan dat?" "Dat is een lang en een verdrietig verhaal en ik weet niet zeker of ik je dat nu al kan vertellen, maar wat ik wel weet is dat je op school hebt geleerd om andere vormen aan te nemen om ergens naar toe te gaan of om niet op te vallen en dat je nu vastzit in je laatste spreuk omdat er tijdens het uitspreken er van iets bijzonders of iets ergs gebeurt is." "Mmm" zei Jasper "weet Jolijn dit ook?" "Dat weet ik niet" zei Max. "Ik weet niet of Jolijn ook magische vrienden tegen het lijf gelopen is, en voor je het vraagt ik weet ook niet of je ouders of je opa en iets van weten. Toen jullie deze spreuk uitspraken is jullie geheugen gewist om het makkelijker te maken. En alleen onder bijzondere omstandigheden zou dat terug komen, of wanneer diegene die het is overkomen er open voor staat." "He!" zei Jasper "Hoe bedoel je dat?" "Nou" zei Max "als je nog heel jong bent en nog niet geleerd hebt dat er vreselijke dingen in de wereld kunnen gebeuren, is je geest nog onbedorven en kun je dingen zien en horen die volwassenen niet meer zien en horen. Hun hoofd zit vol met zorgen en daar is geen plaats meer voor elfen en trollen en magische wezens. Ook hun derde oog (het derde oog of 6e chakra is het punt tussen je wenkbrauwen waar alle energie banen samen komen en als dit openstaat kun je dieper in de wereld kijken) is vertroebeld door het kijken naar vreselijke dingen, dus omdat jij nog jong bent sta je er nog voor open en als je je best doet zul je meer vreemde en mooie dingen gaan zien. Maar het begin is er" zei Max "want als je er niet voor open had gestaan had je mij nooit kunnen zien." Jasper moest dit allemaal even op zich in laten werken, hij was geen trein en hij kon dingen zien die anderen niet zagen. Dit was best veel om even te verwerken, en Jasper zei "weet je Max ik ben heel erg blij dat ik jou heb gezien en dat je me dit allemaal hebt verteld, maar ik heb nog steeds een doel en dat ben ik ook niet vergeten. Ik moet Jolijn vinden en mijn ouders, nu meer dan ooit. We moeten weer een gezin worden en ik wil weer naar school, ik heb zoveel gemist." Jasper moest even slikken want nu er herinneringen terug kwamen deden ze ook pijn, maar werd hij ook vast beradener dan ooit. "Kom" zei hij tegen Max "we gaan verder, we moeten naar Malmö en dan kun je me onderweg vertellen wat ik nog meer gemist heb." Er kwam een twinkel in de ogen van Max, "komt goed" zei hij "we gaan er een mooie en informatieve reis van maken."
De motor startte met een diepe brom en Jasper was onderweg, de Øresund brug lag al voor hem en rustig aan draaide hij het spoor van de brug op. De zeewind waaide over hem heen, het rook fris en ziltig en het voelde ook wat vochtig om dat de brug zo dicht boven het water lag. Jasper zag de dolfijnen naast de trein mee springen, het was geweldig en dit had hij voor geen goud willen missen. De Sontbrug zoals hij ook wel genoemd word is 16 kilometer lang en vormt een vaste verbinding tussen Denemarken en Zweden, het grootste stuk waar hij in een keer overheen gaat is 490 meter en het stuk wat alleen over water gaat is 9000 meter. Jasper was veel sneller over de brug dan hij gehoopt had want het was prachtig, maar hij was niet de enige op het spoor en moest dus verder. Nog een paar meter en dan stonden ze in Zweden, in Malmö. Malmö is eind 13e eeuw opgericht als jawel een Deense stad met de naam Malmhaug wat ertsheuvel betekent, het was een van de grootste en populairste steden van Denemarken, maar zoals vaak was het aangrenzende land Zweden het hier niet mee eens en er werd oorlog over gevoerd tot het aan Zweden toebehoorde. In 1658 werd de vrede van Roskilde getekend en daarbij gaf de koning van Denemarken na een verpletterende nederlaag Malmö aan Zweden. Ze hebben 19 jaar later in 1677 nog wel een keer geprobeerd om Malmö terug te krijgen, maar deze aanval werd binnen een maand afgeslagen door het grotere Zweden wat er in korte tijd een wereld stad van maakte. Wat waren ze al ver gekomen en wat had hij al veel gezien, en Jasper reed de treinparkeerplaats op, tijd voor proviand en kolen en ondertussen de route naar boven uitstippelen, want Zweden was heel erg groot en een paar stops waren zeker nodig. De eerste stop word Trolleholm want voor zijn gevoel was daar iets bijzonders mee en dat zat hem niet alleen in de naam.
De volgende keer: Trolleholms castle is meer dan een kasteel ????
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!