De avonturen van Jasper & Jolijn, hoofdstuk 4: Nog een klein stukje Duitsland
Bijna een maand had hij in Duitsland doorgebracht met zijn nieuwe vrienden, die dankbaar gebruik hadden gemaakt van zijn slaap wagon. Maar het werd toch wel tijd om de reis te gaan hervatten. Bremen was erg mooi maar Jasper was bijgetankt en had de kolen geladen, die ochtend sprak hij met zijn nieuwe vrienden over zijn op handen zijnde vertrek. Ze waren er niet allemaal blij mee, maar ze wisten ook dat Jasper een doel had en dat hij daar niet van af te brengen zou zijn.Weet je wat zeiden ze, we doen voor jou een voorstelling en zwaaien je dan uit, Jasper pufte een wolkje stoom uit, hij ging ze zo missen. De ezel kwam eerst en deed een diepe buiging, vervolgens ging hij op zijn mooist staan en keek achterom. Daar kwam de hond en met een enorme aanloop sprong hij op de rug van de ezel. De hond ging ook goed staan en keek om zich heen, en toen met een luide miauw kwam de kat vanuit een boom vallen en landde zo op de rug van de hond. De kat zwiepte met zijn staart en bijna van uit het niets achter Jasper vandaan, kwam de haan aanvliegen en landde op de kat. In koor balkte de ezel, blafte de hond, miauwde de kat en kraaide de haan. Jasper toeterde luid "geweldig!" riep hij "bis bis!". "Dag lieve Jasper" zeiden ze met zijn vieren tegelijk "en zo vreselijk bedankt dat je ons hebt meegenomen. We zullen je nooit vergeten." Toen kwam de haan op Jasper zijn raamkozijn zitten en plukte wat uit zijn veren, "hier" sprak hij "heb je van mij een van mijn zondagse gouden veren, die steek ik alleen op zondag in mijn staart en dan vlieg ik nog hoger." Jasper bedankte de haan die de zondagse veer op zijn stoel gelegd had waar het net leek of deze een beetje licht gaf. "Ik ga er heel erg zuinig op zijn" sprak Jasper "en nogmaals bedankt voor jullie prachtige voorstelling." De Bremer stadsmuzikanten stonden op hun manier allemaal te zwaaien, drie met hun staart en 1 met zijn vleugels, en daar ging hij op weg naar zijn Jolijn.
Van Bremen ging Jasper eerst naar Hamburg, en Hamburg was enorm. Jasper keek zijn ogen uit bij alles wat hij voorbij reed, er was zelfs een hele grote modelspoorbaan, wat had hij daar graag wat van gezien. Maar hij moest verder. Van Hamburg ging hij naar Rendsburg en nog steeds richting het noorden, en van Rendsburg naar Flensburg en dat was zijn laatste stukje Duitsland want hierna kwam volgens zijn kaart het eerste stukje Denemarken. Hij ging van Kolding naar Odense en van Odense naar Roskilde. Hier had hij mensen in de trein wel eens over horen praten, over iets dat heette Ragnarock, hij wist dat mensen hier muziek gingen luisteren en weer anderen gingen muziek maken dus toen hij de bordjes Ragnarock voorbij suisde toeterde hij extra hard zodat ze konden horen hoe muzikaal hij was. Sommige vogels langs het spoor vielen van schrik uit de boom en begonnen boos te kwetteren tegen Jasper. Maar Jasper was er al voorbij, want hij was bijna toe aan bijtanken en even alles af laten koelen. Hij had de vaart er goed in gehad, het spoor was hier niet erg druk dus hij had alle ruimte gehad en was dus supersnel op zijn volgende stoppunt want je kunt natuurlijk niet in een keer doorrijden naar de andere kant van de wereld. Jasper was bijna in Kopenhagen, en hij begon best te voelen dat hij steeds verder richting het noorden kwam, het was hier een stuk kouder dan in Duitsland.
Hij rolde langzaam het treinen parkeerterrein van Kopenhagen op. Kopenhagen is de hoofdstad van Denemarken en een vijfde van alle inwoners woont in de hoofdstad zo las hij op een informatiebord. Ja op zijn oude opstelterrein was het ook altijd druk geweest maar niet zo druk als hier, poeh. Maar het parkeerterrein hier was rustig en hij kon op zijn gemak tanken en een plaatsje zoeken. Terwijl hij zich achteruit liet rollen zodat hij tussen de bomen kwam te staan, dacht hij wat te zien in de schaduw…wat was dat? Het leek op een mens maar dan veel te klein en ook leek het wezentje wat erg klein was ook nog groen te zijn met lange puntoren. "He!" schreeuwde het kleine wezen "ik hoef niet plat hoor!!" Jasper schrok zich een pluim. "He!" riep Jasper "ik heb je toch niet geraakt he?" "Nee" zei het mannetje "maar dat had best gekund als ik niet geroepen had." Jasper stond nu stil en kon het groene wezentje eens goed bekijken. Hij was een cm of 50 hoog, dus ja hij had hem best over het hoofd kunnen zien, en hij had blote voeten en lange oren en ook een baard. Veel kleren had hij niet aan maar hij rookte wel een pijp waar hij tijdens het praten kleine teugjes uit nam. "Kijk" zei hij "ik ben een kobold en ik heb hier altijd een mijn bewaakt maar die is nu afgesloten en sindsdien bewaak ik de treinen. Er zijn slechte kobolds, maar toen daar geen werk meer voor was heb ik me om laten scholen." Jasper stond hem een beetje vreemd aan te kijken, een wezen met puntoren die zich om had laten scholen?? "Ja," zei het wezen "wij hebben scholen, en dus ook scholen waar je verschillende dingen kunt leren. Ik heb eerst geleerd hoe je schoorstenen moet verstoppen zodat het roet het huis in blaast, en hoe je meisjes aan vlechten moet trekken, maar ook hoe je geld voor de tanden fee onder kussens uit moet halen." Hierbij keek hij heel gewichtig. Jasper pufte wat miniwolkjes uit dit kon toch niet goed zijn? Maar, zei het mannetje de mensen lieten zich niet meer zo makkelijk plagen en ook waren ze niet meer bang voor hem en toen zat er niets anders meer op dan wat anders te gaan leren. Want de kobolds worden betaald voor wat ze doen en als ze niets doen krijgen ze dus ook geen geld. "Dus" zei hij met nadruk "ik ben naar school gegaan om goede dingen te leren want daar was wel werk in, tenminste tot ze de oude mijn hier dichtgooiden en toen heb ik besloten de treinen te gaan bewaken zodat ik mijn baas de opper kobold kan laten zien dat dit ook bijzonder nuttig werk is." "Ja" zei Jasper "dat is nuttig werk maar hier ook wel eenzaam want het is hier niet druk." "Ja" zei de kobold "daar heb je een punt, als het niet druk is werk ik niet hard en krijg ik niet betaald." Jasper dacht na…hij was immers ook alleen. "Hoe heet je?" zei hij "Ik ben Jasper." De kobold knipte met zijn vingers en draaide een rondje. Met een plofje had hij in eens een hele sjieke outfit aan en zei :"Maximiliaan Peter Adrianus Xantheribald de 2e , maar zeg maar Max." "Wow" zei Jasper "dat is een mond vol en wat zie je er geweldig uit in eens." Max maakte een buiging en zei "tot uw dienst heer Jasper en ja ik heb wat kwaliteiten die mensen niet hebben." "Dat zag ik" zei Jasper en nu wist hij het zeker en zei: "Weet je Max, ik ben op reis en op zoek naar mijn beste vriendin Jolijn en kan best wat hulp gebruiken en ik denk ook dat ik op plaatsen ga komen waar voor een knappe kobold zoals jij wel werk te vinden is." Max wreef met zijn vinger langs zijn neus en kleine glittertjes dansten in de lucht. "Mmm" zei hij "mm, weet je, ik denk dat wij een goed team zouden kunnen zijn. Ik kan jou helpen en jij kunt mij helpen met een reis naar werk, ik doe het." En Max maakte een sprongetje in de lucht en sprintte daarna de cabine van Jasper in waar het lekker warm was. "Oh!" riep Max "Wat heb je daar?!" en hij wees met zijn lange kromme vinger naar de veer die op de stoel lag. "Dat is een zondagse veer van de haan van de Bremer stads muzikanten" zei Jasper, "die heb ik ook geholpen en ik heb de veer van de haan gekregen." Max pakte voorzichtig de veer van de stoel, en met dat hij dat deed liet de veer een gouden spoor na in de lucht. Jasper hapte naar adem "WAT is DAT??? "Dat" zei Max "is een magische veer en ik weet wat hij kan." Jasper was zo verbaasd dat hij minuten lang stoom stond af te blazen. "Kijk" zei Max en legde de veer op de grond en ging er op staan. De veer begon te glinsteren en kwam los van de grond met Max er op, Max legde uit: "Dit is een levitatie veer, als je daar op gaat staan kom je los van de grond en kun je dus zeg maar vliegen." Jasper wist niet wat hij moest zeggen, zo’n bijzonder cadeau ,hij was diep onder de indruk. "Dus" sprak Max "deze veer kan ook jou dragen, alleen zou ik dit niet overdag uit proberen want ik verwacht niet dat de mensen dat zullen begrijpen." "Wow" zei Jasper nog een keer, "dat kan best nog eens van pas gaan komen." Max legde de veer veilig in een kastje nadat hij er af gestapt was en zei: "Nu eerst uitrusten en dan maken we het plan voor het volgende stuk van de reis samen." Jasper moest even slikken hij was niet meer alleen, kon opa hem nu maar zien en kon hij maar vertellen wat hij allemaal al had meegemaakt. Maar dit moest wachten tot hij Jolijn gevonden had. Het was een mooie rit geweest tot nu toe, en hij ging genieten van een welverdiende nachtrust. "Welterusten Max" zei Jasper en Max draaide zich om, streek langs zijn neus en stond in zijn pyjama met punt muts. "Welterusten Jasper en ik wens je een betoverende nachtrust." Er verschenen twinkelende sterren boven Jasper, van nu af aan kon het alleen maar beter worden.
De volgende keer: van kobolden, trollen en magische wezens
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!