De avonturen van Jasper & Jolijn, hoofdstuk 2: Gepakt en gezakt
Rustig reed Jasper terug naar het opstelterrein, hij deed het rustig aan want hij had tijd nodig om na te denken. Dit onderneem je tenslotte niet zomaar. Het is een hele beslissing om zo maar even op reis te gaan zonder precies te weten waarheen. Dat was best wel even slikken, want ondanks zijn enorme grootte, voelde hij zich nog lang niet volwassen. Er was nog zoveel te leren, en hij werd er bijna weemoedig van. Nog maar eens diep ademhalen, een sliertje stoom ontsnapte uit zijn schoorsteen. Stilstaan was niet zijn ding, met knipperende lampen kwam hij het terrein op rollen, maar niemand knipperde terug. Iedereen was te druk bezig met de volgende rit te plannen. Nou, Jasper ook, sprak hij tegen zichzelf.Langzaam begon het tot hem door te dringen wat hij van plan was, hoe lang zou deze rit gaan duren, zou alles goed gaan, kwam hij ooit nog terug? Allemaal zaken waar hij op dit moment geen antwoord op had, en eigenlijk ook niet wilde hebben, want als hij er te lang over nadacht dan durfde hij niet meer. Jolijn was ergens en hij zou haar vinden. Dus na enkele bekers smeerolie, een tank vol water en een gevulde kolenopslag ging hij op reis. Hij had wel eens geluisterd naar de verhalen van de mensen in zijn trein, over wat ze allemaal hadden gezien en nu ging hij sommige van die dingen zelf bekijken! Maar eerst een aanknopingspunt zoeken, iemand moet toch iets weten?
Jasper wachtte tot de zon op kwam en ging toen meteen onderweg. In het donker starten zonder precies te weten waar deze reis heen ging vond hij niet het beste idee. Als hij wat zekerder werd van zichzelf dan durfde hij ook wel in het donker te rijden, maar nu wilde hij graag nog elk wissel zien. Nog 1 blik op zijn kompas en dan.. op naar het noorden!
Na wat kilometers afgelegd te hebben zag hij dat de omgeving nu toch wel anders werd. Van plat met veel bebouwing werd het landelijk, met bomen en weides met schapen en koeien, hij keek zijn ogen uit en genoot van de frisse lucht. Het was koud en hij zag de wolkjes van de ademhaling van de dieren uit hun neus komen. Maar het was zo mooi, er hing mist boven de weilandenen de eerste vogels begonnen te fluiten. Hoe verder Jasper kwam, des te mooier hij het begon te vinden. Hij was net Hoogeveen voorbij toen hij iets hard hoorde fluiten, Jasper was gelijk wakker. Wat was dit? Wie was dit? Hij zag iemand hard langs het spoor rennen, iemand in een uniform met een stopbord had het duidelijk tegen hem. Jasper liet wat stoom ontsnappen en zette de remmen erop. Langzaam kwam hij tot stilstand en even later de hijgende man in uniform ook. De man keek naar Jasper en zocht duidelijk naar iemand om wat aan te vragen, maar die was er niet. Jasper kon met deze man ook niet praten en hoopte dat hij wat zou zeggen. De man keek nog eens rond en pakte toen zijn walkie-talkie waarmee hij begon te overleggen met iemand aan de andere kant, Ineens begon de radio-ontvanger in Jaspers cabine te kraken en te sputteren en was er kontakt. Jasper wist niet precies wat er was gebeurt maar iemand in de controle kaper had Jasper de controle gegeven over zijn radio ontvanger en nu kon hij wat zeggen. Jasper zette zijn meest volwassen stem op en zei:" Goedemorgen, dit is de 3701, wat kan ik voor u betekenen?" De man klaarde zichtbaar op, er was iemand aanwezig, er kwam hulp. De man wees naar het spoor een heel stuk verderop. "Kijk dan" zei hij, en Jasper keek in de verte. Jasper schrok want in de verte zag hij een trein die duidelijk anders op de rails stond dan normaal. De man in uniform begon uit te leggen dat de train half van de rails was gegleden doordat de grond verzakt was vanwege de regen, en dat de trein nog verder van de rails dreigde te glijden en dan misschien zou kunnen kantelen. Jasper kwam als geroepen, want als hij aan kon koppelen, dan kon hij hem weer op de rails trekken. Jasper dacht na, deze trein was duidelijk nieuwer dan dat hij zelf was, maar met een beetje hulp moest dit lukken. De man in uniform ging op de treeplank staan en hield zich goed vast. Heel voorzichtig reden ze tot vlak achter de andere trein. Jasper zag de bange mensen in de trein, die mochten nu niet uitstappen want dat was veel te gevaarlijk. Iedereen in de trein was richting de achterste wagon gestuurd zodat ze daar het langste veilig waren. Jasper zag ze met bange ogen kijken toen hij dichterbij kwam, en met een harde metaalachtige klap kwam Jasper tot stilstand tegen de koppeling van de andere trein. Gelukkig waren er in de voorgaande jaren heel wat aanpassingen gedaan aan de koppelingen zodat deze nu zonder problemen aan elkaar gekoppeld konden worden.
De man in uniform was afgestapt en controleerde of het koppelen goed was gegaan. Hij stak zijn duim op naar Jasper en zei: "Okay, nu heel rustig achteruit." Heel erg langzaam begon Jasper achteriot te rijden, hij was tenslotte veel sterker dan de trein die hij ging trekken, dus dat moest heel erg voorzichtig. Het ging centimeter voor centimeter in het begin en rookwolken van inspanning ontsnapten uit zijn schoorsteen. De trein voor hem kwam met een snerpend metaal geluid langzaam maar zeker weer terug op de rails. Nog een paar meter te gaan. Jasper moest even stoom afblazen toen er een luide fluit klonk. De mensen in de trein hingen uit de ramen en begonnen te juichen en te klappen, sommigen begonnen zelfs te huilen van opluchting. Jasper trok de trein nog een stuk verder, tot hij zeker wist dat de trein op een stuk rails stond waar hij niet meer zou verzakken. De man in uniform kwam er weer aan lopen en hielp Jasper met loskoppelen. "We redden het nu wel vanaf hier, we gaan terug rijden naar het vorige station en dan gaan we vanaf daar kijken hoe onze passagiers verder kunnen reizen. We kunnen je niet genoeg bedanken voor al je hulp." De man keek nog eens zoekend naar Jasper in de hoop iemand te vinden om de hand mee te schudden, maar voordat hij serioues een deur open zou maken zei Jasper snel: "Niets te danken hoor, heel erg graag gedaan." Hij reed een stuk achteruit tot hij het wissel zag dat hij moest hebben, liet nog een keer een flinke stoomwolk ontsnappen en terwijl hij keek naar de zwaaiende mensen in de trein, vervolgde onze Jasper de reis naar zijn Jolijn.
De volgende keer: Bij Leer de grens over.
Reacties
Let op: HTML wordt niet vertaald!