De avonturen van Jasper & Jolijn, hoofdstuk 3: Bij Leer de grens over
Hij blies nog 1 keer een hele grote pluim en liet een luide fluit horen, en hop, weg was hij. Zijn kompas gaf de weg aan en zijn wielen volgden het spoor. Hoe lang zou het duren voor hij weer iemand tegen zou komen? Deze reis was in ieder geval al goed begonnen en hij voelde zich al stukken beter dan toen hij nog thuis was. Wat klonk dat raar...thuis... want hij had daar alleen opa, en opa is echt geweldig, maar er miste wat...Jasper voelde een leegte die op dit moment niets kon vullen, en daar ging hij wat aan doen.De koude wind suist langs hem heen als hij de snelheid wat opvoert. Hij was pas net onderweg en kon nu al aan niets anders meer denken dan aan het moment dat hij Jolijn of misschien zelfs wel zijn moeder zou zien. In volle vaart ging hij richting Leer, want daar zou hij de grens over gaan, maar dan moest hij toch langzaam gaan denken aan een bevoorradings stop want zonder kolen en water kwam hij niet ver.
Met zo af en toe een grote pluim en een fluit reed Jasper richting Leer en toen het begon te schemeren had hij Nederland achter zich gelaten. Hij moest wel even slikken, hij deed het echt, hij was zomaar van huis weggegaan en onderweg naar Jolijn. Jasper keek eens op zijn meters, water dat ging nog wel, maar het begon tijd te worden voor een verse voorraad kolen en om even alles goed door te smeren voor hij aan het volgende stuk van zijn reis begon.
In de schemering, het was gelukkig nog niet helemaal donker, deed hij het wat rustiger aan, zo zag hij tenminste nog wat van het landschap. Langs een van de vele overwegen zag hij inderdaad wat. Want naast deze overweg stond een ezel, wat op zich nog niet zo vreemd is, maar op de ezel stond een hond, en bovenop de hond stond een kat en om het plaatje nog mooier te maken stond op de kat een haan. Jasper wist niet wat hij zag en besloot te remmen. Vlak voor dit vreemde tafereel kwam hij tot stilstand. Jasper zette zijn meest vriendelijke stem op en zei: "Wie zijn jullie en hebben jullie hulp nodig? Het is veel te koud om zo buiten te staan." Jasper zag de benen van de hond bibberen en hoopte dat tenminste een van de dieren met hem kon praten. De ezel schraapte zijn keel en zei: "iaaa...Wij...wij zijn de Bremer Stadsmuzikanten. Wij hebben al een hele reis achter de rug, maar wij zijn onderweg naar Bremen. Wij horen daar thuis. Wij hebben voreger allemaal een baas gehad, maar toen deze niet meer voor ons kon zorgen zijn we allemaal afzonderlijk aan deze reis begonnen en hebben elkaar op verschillende punten gevonden. Toen hebben we besloten om samen verder te gaan.
Jasper knikte en zei: "Ja, dat snap ik helemaal. Ik ben ook alleen. Ik ga onderweg naar mijn jeugdvriendin Jolijn, maar als jullie willen dan kunnen jullie best meerijden naar Bremen." En om de daad bij het woord te voegen zwaaide jasper de deur van de bagagecoupe open. Hier brandde licht en in de hoek lag een grote stapel dekens die normaliter gebruikt werden om speciale dingen zoals meubels te beschermen, maar vandaag zagen ze eruit als een warm bed. Jaspers nieuwe vrienden stapten naar binnen en kropen tevreden tussen de dekens. Jasper sloot de deur en voelde zich niet meer zo alleen, en als hij kon glimlachen, dan had hij dat gedaan.
Met een rustig gangetje, hij wilde tenslotte zijn nieuwe vrienden niet wakker maken, ging hij onderweg naar Bremen. Wat was dit toch een vreemde reis aan het worden, maar wel leuk.
Terwijl ze zo onderweg waren, werd het langzaam donker. Toen Jasper langs een perron reed zag hij op een bord daar dat de volgende stop Bremen zou zijn, en wat nog beter was, daar zou hij water kunnen tanken en kolen kunnen laden. Na nog een poosje zo doorgereden te hebben was het zover, nog een paar meter te gaan en dan rolde hij Bremen binnen. Het was rustig langs het perron en hij reed voorzichtig door tot aan het wissel dat hem naar de watertank zou laten rijden. Achterin de bagagecoupe was alles nog rustig, dus besloot Jasper om eerst de voorraad aan te vullen. Met de kolen en het water weer gevuld reed hij door naar het rangeerterrein van Bremen, hij zocht een mooi rustig plekje uit en liet de motor heel zachtjes lopen om de kachels in de wagon niet uit te laten gaan. Laat mijn nieuwe vrienden maar lekker warm slapen dacht Jasper. En als de zon opkomt is er weer een nieuwe dag waar hij weer op weg kon gaan naar Jolijn terwijl zijn nieuwe vrienden in Bremen een nieuw leven tegemoet gaan. Welterusten Bremer Stadsmuzikanten, het was geweldig om jullie te ontmoeten.
De volgende keer: Nog een klein stukje Duitsland.
Reacties
Note: HTML is not translated!